Ik zit op een bankje en kijk uit over het meer. Het zonlicht weerkaatst klassiek in het water, en er staat geen zuchtje wind. Het kwakend improvisatiekoor doet de varens bescheiden trillen. Het is Poolse landdag bij de eenden. Waar zouden ze het over hebben? Wilders? Het weer? Het IJslandse inflatiespook?In de nabije verte tuffen auto's, maar het is een dag voor paard en wagen. In Overvecht voelt de dorpse sfeer als een tweede huid. Eentje is voor vanmiddag trouwens best genoeg. Het is zomer in oktober.
Er rent een hond langs me heen. Dotje, pak. De eenden kijken spottend toe. Je hoort het ze denken. Dotje. Altijd die honden met hun haast. Kinderachtig gedoe, en wat valt er nou te hijgen? Een kleuter trippelt naar het water met een zakje brood. Er is niet genoeg voor iedereen. Onbehagen. Ook de luchtmacht nadert nu, zelfverzekerd, op het arrogante af. We pakken die eenden.
Ik hou m'n adem in. Dit is stilte voor de storm.
2 opmerkingen:
Niet alleen je teksten zijn mooi, maar de illustraties zijn ook prachtig...! Tu madre XXX
Heb ik al vaak genoeg gezegd dat ik fan ben?
Neen? Bij deze, wat een wonderschoon stukje.
Vol verwachting kijk ik uit naar ons reisverslag. Istanbul, India, New York, wat een mooie drie-eenheid.
Liefs
Een reactie posten