Zo moeten we hem ons herinneren. Als een ster. Jong, cool en onbereikbaar.Vanochtend zond TMF een compilatie uit van zijn oude clips. Roger en ik keken onderuitgezakt, met een schuin oog (wat had TMF nu met Michael Jackson te maken?). Na een minuut gingen we ervoor zitten. Seconden later stonden we. Op de beat van Billie Jean moesten we ineens bewegen. Eerst nog vertwijfeld, als de puber die in de gelegenheidsdiscotheek een eerste indruk op de meisjes probeert te maken. Dit konden wij niet kunnen, dit konden wij niet, dit hadden wij nooit gekund. Maar toch. We moesten.
Michael Jackson eer je door te dansen.
Hij heeft voor mij nooit écht bestaan. The King of Pop, die kón niet echt zijn. MJ bestaat, maar uit herinneringen. Ogen dicht bij Thriller. Samen met papa mijn eerste cd kopen (van mijn eigen geld?). Dangerous, met die mysterieuze cover. Zes jaar en een glansrijk optreden op de miniplaybackshow in Spanje. De grote neef die zich als Michael verkleedde. De moonwalk die alsmaar mislukte. En mislukt.
Met dank aan Mark nog een prachtig filmpje: “1983, De eerste keer Billie Jean Live Motown, de eerste keer de glitter-glove en de allereerste Moonwalk ooit (legendary)”
