Omdat het kan (II)

Een trip naar Parijs maak je snel. Binnen drieënhalf uur zoefde de Thalys ons van Hollands Spoor naar Gare du Nord. Wát een station. Ik wist van de drukte, ik wist van de hectiek, en ik dacht te weten van een legioen zwaarbewapende kleerkasten dat de massa met haviksogen in de gaten houdt en niet te beroerd is de bloeddorstige waakhonden hun pleziertje te gunnen.

Op Gare du Nord zag ik geen angstaanjagende veiligheidsmannen. Nou ja. Een paar dan.

Waarom we gingen? Omdat we geen antwoord wisten op de vraag waarom níet. Geheel volgens onze romantische wereldvisie waren we ervan overtuigd ter plekke wel ’n spotgoedkoop hostel te vinden. Naar Parijs, riepen we al weken om het hardst, moet je op de bonnefooi. De zorgeloze, voorgekookte Thalys was eigenlijk al een soort concessie. Het liefst hadden we met alleen een knapzak op onze rug gereisd.

Kan zoiets nog in 2009?