Eclatant

Zelfs de zon liet zich af en toe zien. Koud was het, bleef het natuurlijk wel. Maar we konden en mochten ons warm zingen in dat enorme stadion, waar de sfeer gistermiddag haast Zuiderparkachtig goed was. En we hadden wat te juichen.

Wat een machtsvertoon.

NEC-thuis, dat kán je winnen als je ADO bent. En met een puntje gaat iedereen tevreden naar huis. Daarom was het gisteren zo'n heerlijke pot voetbal. De ongekende weelde van 3-0 vóór, een soepel ballend groen-geel en een meelijwekkend makke tegenstander. Dat arme NEC. Ze raakten hun spits, de lijvige Jhon van Beukering, al na een kwartier geblesseerd kwijt en vervingen hem door een blonde jongen genaamd Worm.

Jhonny naar de Burger King, gierde het stadion.

Heerlijk Haags middagje.

Huisgenoot

Vanavond krijgen we een Duitse dame en een DJ op bezoek. Dat klinkt net zo spannend als het is, eigenlijk.

Roger en ik zijn op zoek naar een nieuwe huisgenoot. Via Kamernet.nl zetten we van de week een advertentie.

...Ben jij die gezellige, spontane, leuke, lieve, nette...
...WE WANT YOU!...
...Heeyyy jij daar! Zoek je ’n kamer?!! Nou, kijk niet verder! ;) ;P :D...

Zo deden we het niet.

Ons huis aan de Korfoedreef in Utrecht heeft zulk ’n geforceerde rooskleurigheid niet nodig. Een droog verhaaltje voldoet. Adres. Huur. Afstand tot het centrum. Onze namen. Bellen.

Vijf mensen reageerden, waarvan er vanavond dus twee op bezoek komen. Ordinair gezegd wordt het gewoon mensen keuren. De Duitse van 22 mailde in bijna foutloos Nederlands dat ze erg geïnteresseerd was. Een leuke foto erbij.

Als ze ook nog kan koken, zit het voor mij goed. Wie weet krijgen we straks een moedertje in huis!

Belofte

En ik had nog zo beloofd veel te gaan schrijven.

Binnenkort, waarschijnlijk morgen, misschien wel vandaag, gaat het weer gebeuren. Het is niet dat ik de afgelopen tijd niets noemenswaardigs heb gezien of meegemaakt. Maar ik vond de woorden er niet voor, had eigenlijk even geen zin.

Kinderachtig gedrag.

Is iedereen in deze schrale periode inmiddels bijgelezen? Om het goed te maken, zal ik de komende tijd wat meer gaan schrijven. Niet méér, als in, één keer per week een verhaaltje, maar misschien wel vier keer. Regelmatig.

Oeps. Wat zeg ik nou? Júist in deze tijden maakt belofte schuld!