Martin Bril 1959-2009

Martin Bril dood. Zó.

Voor zover ik als recreatieschrijvertje (nog!) van voorbeelden mag spreken: hij was er een. Laatst toevallig nog een boek van hem gelezen: De Kleine Keizer, waarin hij vertelt over zijn fascinatie voor Napoleon. Zijn heerlijk simpele en soepele stijl, de milde toon, de liefde waarmee hij over Frankrijk en zijn gezin kon schrijven, zijn observatievermogen; ik híeld van zijn column in De Volkskrant.

En nu ik er echt over nadenk: van alle schrijvers zou ik het liefst zoals hij willen zijn. De vrolijke verwonderaar.

Troost

Bebloed, bezweet en betraand stommelen we het café binnen. De zoektocht naar een hostel is uitgemond in een slepende queeste die ons fysiek en mentaal tot het uiterste op de proef stelt. Dicht, duur, vol, ver, je ne sais pas. In de pub laven we ons aan onkinderachtig bier en brengen Liverpool en Chelsea troost.

Wát een wedstrijd.

De meeste Fransen zijn voor de blauwen van Hiddink. Daar spelen immers Anelka en Malouda, twee geliefde internationals. Maar vooral Liverpool tovert. Als Lucas en Kuyt binnen negentig seconden een achterstand ombuigen in een 3-4 voorsprong, staat het hele café op z’n kop en nemen wij ons voor de nachtrust maar over te slaan, mochten The Reds winnen. Dat Chelsea uiteindelijk nog door gaat is jammer, maar niet erg. Hiddink blijft Hiddink, die verliest dit soort wedstrijden niet.

Uiteindelijk vinden we een hotel, ergens, geen idee waar. Melig moe, voldaan door het voetbal.

Omdat het kan (II)

Een trip naar Parijs maak je snel. Binnen drieënhalf uur zoefde de Thalys ons van Hollands Spoor naar Gare du Nord. Wát een station. Ik wist van de drukte, ik wist van de hectiek, en ik dacht te weten van een legioen zwaarbewapende kleerkasten dat de massa met haviksogen in de gaten houdt en niet te beroerd is de bloeddorstige waakhonden hun pleziertje te gunnen.

Op Gare du Nord zag ik geen angstaanjagende veiligheidsmannen. Nou ja. Een paar dan.

Waarom we gingen? Omdat we geen antwoord wisten op de vraag waarom níet. Geheel volgens onze romantische wereldvisie waren we ervan overtuigd ter plekke wel ’n spotgoedkoop hostel te vinden. Naar Parijs, riepen we al weken om het hardst, moet je op de bonnefooi. De zorgeloze, voorgekookte Thalys was eigenlijk al een soort concessie. Het liefst hadden we met alleen een knapzak op onze rug gereisd.

Kan zoiets nog in 2009?

3-1

Topspanning in de Zevende Klasse Zaterdag. We zijn in een heuse titelstrijd verwikkeld en zullen alle zeilen bij moeten zetten om kans te houden op het kampioenschap.

Gistermiddag. Er moest weer eens gewonnen worden na twee magere potjes (1-1 en 1-5). De zon sloofde zich uit en verschroeide ons veld van zwart gras en stinkend rubber, maar ons spel loog er niet om, uit tegen het Leidschendamse SEV. Tik-tak-voetbal, vooral in de eerste helft; Scheveningen 8 deed Spanje-op-EK. En ik was zelfs nog dicht bij een goal. Aan het schot mankeerde niet eens zoveel, maar de SEV-keep ging ineens fanatiek gestrekt. Corner.

We wonnen verdiend met 3-1 en spoedden ons naar terras. In het clubhuis werden plaatjes gedraaid, we dronken hemels bier. Volgende week thuis tegen DSO, dé titelrivaal. We zullen zien. Maar de flow, ja, díe is in elk geval terug.

Omdat het kan

Het plan is om met z'n vieren een auto te kopen en daarmee het wijde Europa in te trekken. We gaan van Den Haag via Duitsland naar Oostenrijk, dan door Slovenië, door Kroatië, door Bosnië, via Servië, via Macedonië tot bij de Griekse kust, en dan met de boot naar Turkije, om vervolgens Troje te bereiken.

Troje. We zijn jong en we willen wat.

Deze zomer moet het gebeuren, en zoals het er nu naar uit ziet zullen we een goeie maand onderweg zijn. Natuurlijk dromen we al volop. De auto houdt ermee op bij de Bosnische grens. De Servische politie voert ons aan de honden. In een kroeg worden we uitgelachen door dronken Macedoniërs die de verrassende winst op Ons Oranje nog niet vergeten zijn. Eén van ons trouwt last-minute met een Griekse schone. We vinden een oude schat in Troje die de wereldgeschiedenis op z'n kop zet.

En zo verder. De Homerische helden van 2009.

Vervelend is dat er eerst geld verdiend moet worden. Maar dat komt wel goed, dat komt vast goed. Volgende week dinsdag op gesprek voor hersenloos werk. En hersenloos werk is niet ideaal. Als iemand nog een baan leuke baan voor me heeft, gillen!

Wordt ongetwijfeld vervolgd.