J. Kessels: The Novel

Vanuit Tilburg is de link met Breda en de Hamburgse hoerenwijk snel gelegd. P.F. Thomése vertelt het verhaal van twee vrienden (J. Kessels en hijzelf) die in een knotsgek avontuur verzeild raken, dat hen langs treurige toplesstentjes, een Turkse pooier, FC Sankt Pauli en een nogal foute NAC'er leidt. Ze overleven op koffie, country en sigaretten. En Bockworst.

Nog niet eens zo lang geleden was ik in Tilburg. Vraag me niet waarom. De vriend die me door het stadscentrum leidde, ontweek handig het uitzicht en mompelde iets over de "anus van Nederland", terwijl we een troep op de stoep barbecuende jaren 80-figuren passeerden. Tien tellen later doemden er twee huiveringwekkend lelijke flatgebouwen voor ons op. "Hierachter moeten we zijn. De volksbuurt."

Nu ik J. Kessels: The Novel uit heb, begrijp ik dat Tilburg de aanduiding "anus" met trots draagt. Dit zijn plaatsen waar je naar de snackbar moet. Viezige troosteloosheid is een charme.

Lezen? Bereid je voor op een lekkere portie pulpfictie.

Natgeregend, afgedroogd

Wij van Scheveningen 5 zijn mooiweervoetballers. En als mooiweervoetballer heb je het in deze tijd van het jaar lastig.

Zaterdagmiddag mochten we op bezoek bij DWO uit Zoetermeer. Ons was bekend dat onze gastheren zich vorige week in een knotsgek duel bijna hadden laten foppen door het exotische Neta Dall, dat het afgelopen seizoen wegens vechten nog uit de competitie was gehaald: 4-4.

Met precies elf man reisden we af.

Excuses zijn er genoeg voor wat er die zaterdagmiddag tussen één en drie gebeurde. We misten vijf man. Onze aanvoerder en rots in de branding heeft het schip verlaten om in Engeland te studeren. Het regende, zo'n zeikregen, alsof er iemand over je gezicht heen pist. De bal lag niet stil bij die ene Zoetermeerse vrije trap. Onze keeper is (echt waar!) allergisch voor zijn handschoenen.

Maar in de vijfde klasse is geen plaats voor klagend kanonnenvoer. DWO liet ons hoeken van het veld zien waar we nooit meer terug hopen te komen. Na negentig tergend langzame minuten zei het scorebord GASTEN 7, BEZOEKERS 0.

Gek, zo'n wedstrijd waarin werkelijk niets lukt. En voor het eerst in meer dan een seizoen scoorden we niet. Boter, suiker en dan een bittere smaak.

Volgende week beter!

Terug

Wie leest me nog?

Een halve man en een paardenkop, lijkt me, aangezien er de voorbije weken niets te lezen is geweest. Dat heeft een aantal redenen. Allereerst was er tijd nodig om bij te komen van de epische Trojaanse Trip, waarover ik nu al zoveel had willen en moeten schrijven. In die vier weken is er zoveel geweldigs en spannends gebeurd dat ik niet wist, en weet, hoe te beginnen. Waar te beginnen. Al weken zit ik er tegen aan te hikken.

Wat er nu gaat gebeuren.

Samen met mijn reisgenoot Marco zal ik binnenkort beginnen aan het Grote Reisverslag. Grote kans dat we hiervoor een aparte blog openen, en de stijl zal waarschijnlijk iets afwijken van deze. Dat wil zeggen; langere stukken die als een boek moeten lezen, aangekleed met foto's van bergen, mensen, luchten, auto's en sprookjes.

Nog een verklaring van mijn blogarmoede is een studiegerelateerde. Al sinds het begin van dit jaar zit ik tot aan m'n nek in de Basiscursus Historisch Onderzoek en Conflict Analyse; vakken die me verplichten tot lezen, schrijven en stampen. Maar de ambitieuze student uithangen kun je ook bloggend doen, ik weet het. En ja: ik mis het stukjesschrijven en jullie reacties.

Vanaf morgen pak ik de draad weer op. Die reisverhalen komen er echt wel, maar niet op Nils' Blog. Leest, reageert en zegt het voort. Den Haag, Utrecht, espresso, Scheveningen 5, ADO, Jan Peter, muziekhelden, jullie, ikzelf. Dat wat er toe doet, zal snel weer schitteren.