Rent

Jonathan Larson overleed aan een enge ziekte op 25 januari 1996. Een goeie twee maanden later ging zijn meesterwerk in première op Broadway. Rent vertelt het verhaal van acht jonge kunstenaars die, arm en geteisterd door aids, proberen te overleven in het New York van begin jaren ’90.

Gisteren, op 4 juni 2009, speelden de Delftse studenten van Virgiel voor het eerst hún versie van Rent, en wij kwamen voor Tom Collins. Marco als homofiele filosofieleraar in de shit, met lange jas en opapet. Het stuk vloeide, stuiterde en sprong van het ene lied naar het andere. Duizelingwekkend moeilijke nummers. Larson was een jonge componist die het allemaal nog moest laten zien.

Dat Marco een goede stem had wisten we al een tijdje. Toch zat ik versteld op de achterste rij. Een nummer zingen op een zolderkamer is iets anders dan een solo in een volle theaterzaal. Als je dat kan, ben je gewoon een zanger, een echte.

En ook in vertaling zijn de teksten mooi. Tom Collins bezingt met twee vrienden een zonnig toekomstplan.

Santa Fe

New York City

Uh huh

Middelpunt van het heelal

Sing it girl

Het is hier shitty,
Dus het ergste kennen we al

I hear ya

Ach, de enige troost

Als je lijdt aan de hit-the-roadblues

Is waar je ter wereld
Nog verder zou komen na New York

Dat lijkt dan een luxe cruise

Ik zit metafysisch in een soort impasse

En ik haat mijn baan als academicus

Ik foeter in mijn slaap en maak grimassen

Altijd dat getob levert noppes op, dus

We openen een eetcafe in Santa Fe

Oh, zonnig Santa Fe is zo mooi

We openen een eetcafe in Santa Fe

Ver weg van deze shitklerezooi

Oh - oh

Oh - oh

Geef je les?

Ik geef les. Computer Age Philosophy

Aan studenten verslaafd aan MTV

Amerika! Amerika!

Zo esthetisch als jij bent

Maak jij de biefstuk een event

De menukaart wordt een epos op rijm

En dan drum je heel sereen

Als ik de gasten entertain

Met mijn kennis van Plato en van wijn

We openen een eetcafe in Santa Fe

Santa Fe

Daar gaan we verdienen in het groot

Groot , groot, groot

We openen een eetcafe in Santa Fe

Want hier gaat ons brein langzaam dood

Save our brains

We pakken en vertrekken

Voor een odyssee

We zoeken ons geluk en wel snel

We openen een eetcafe in Santa Fe

En vergeten deze Bohemien hel

Oh, oh

Oh, oh

Do you know the way, to Santa Fe?

Je weet wel, cactussen, prairiewolven

Yeah...